Tradycja noszenia masek karnawałowych wywodzi się z Wenecji. Podczas słynnych maskarad w kolorowych pochodach brali udział przeróżni ludzie, którzy skrywając swoje oblicze pod maską, mogli ukryć też swoje pochodzenie, nazwisko, a nawet… płeć.
Tradycyjne włoskie maski były bardzo fantazyjne, tworzące jakby bogaty, teatralny makijaż wokół oczu. Wirujące w barwnym korowodzie mogły wyglądać demonicznie, ale zamysł jednak był taki, aby oddać hołd maskaradzie i „nieprawdziwości” czasu karnawału. W tym okresie zaczynało się szaleństwo, kto więc miał twarz ukrytą za maską, nie musiał obawiać się, że za zbyt śmiałe bądź niestosowne zachowanie zostanie później publicznie skrytykowany.
Współcześnie maski nie spełniają już tylu ważnych społecznie funkcji, a zakładane są raczej w celach czysto rozrywkowych jako element przebrania karnawałowego. Najczęściej maski są zupełnie proste, zrobione z kilku elementów, ale spotyka się też prawdziwe dzieła sztuki. Maskę możemy kupić w sklepie, ale też zrobić samemu. Jeśli tylko mamy pomysł w głowie i trochę chęci, może to być świetna zabawa.
Najłatwiej zrobić maskę z masy papierowej lub z tektury. Do masy papierowej będziemy potrzebować miękkiego papieru (np. chusteczek higienicznych lub ligniny), wody i mąki pszennej. Mieszamy wszystkie składniki, aż uzyskamy konsystencję bez grudek, rozkładamy masę, zostawiamy na ok. 2 dni do wyschnięcia, po czym wykrawamy i kolorujemy maskę. Tektura to materiał najczęściej wykorzystywany do masek dziecięcych. Wystarczy wyciąć szablon maski i ozdobić go. Wadą takiej formy jest to, że jest płaska, ale doskonale za to nadaje się do maski na patyczku.
Jeśli chcemy wykonać maskę tylko na oczy, najlepszy będzie materiał lub koronka. Wycinamy pasek o grubości 10-12 cm, zostawiamy miejsce na oczy i zawiązujemy maskę z tyłu głowy.
Do ozdabiania masek nadają się rzeczy, które bez problemu dostaniemy w pasmanterii. Cekiny, aksamitki, koronki, a w wersji bardziej wyrafinowanej brokat i pióra. Twarzy ukrytej za taką maską nikt niepożądany nie rozpozna.